Ook in december geniet ik van de tuin en dat is niet moeilijk als het er zo uitziet als op deze foto. Een besneeuwde of berijpte tuin is een sprookje en gelukkig komt dat zo nu en dan nog wel voor. Mooie momenten om met de camera vast te leggen en succes verzekerd.
Toch is dit niet de reden als ik zeg dat ik nu ook van de tuin geniet, want voor een detaillist als ik is er altijd wel wat te zien. Wat nog erg in het oog springt zijn de prachtig glanzend rode bessen van de Gelderse Roos (Viburnum opulus), die hangen nog in volle trossen aan de struiken. Het schijnt dat de vogels ze niet echt lekker vinden en er pas aan beginnen als er niets anders meer is. Het zijn vooral de vogels die op dit moment de meeste aandacht trekken.
Ik heb nooit bijgehouden welke soorten in onze tuin komen, maar het zijn er heel wat. Het is extra genieten als er vogels bij zijn, vaak wintergasten, die je anders niet ziet, bijvoorbeeld de kramsvogel; mooie grote vogels, met een prachtige bonte tekening. De vele soorten mezen met hun clowneske gedrag zorgen voor puur entertainment.
De tuin is deze maand ook een soort onuitputtelijke voorraadschuur waar ik de materialen kan halen voor kerstdecoraties. Het hele huis wordt opgetuigd met allerlei versierselen die ik maak van organisch materiaal. Alles kan gebruikt worden, o.a. mooie gekleurde takken, zaaddozen, mos, bessen en bottels, verdroogde bloemen en grassen, slakkenhuisjes, wintergroene takken, gekleurde bladeren, enz. Het geeft me veel voldoening om hier mee bezig te zijn en het resultaat is vaak ongecompliceerd en verrassend.
Maar als er sneeuw voorspelt wordt ben ik altijd extra alert, want ik wil er het liefst zo snel mogelijk bij zijn om de tuin te fotograferen. Vaak is het maar van korte duur, helemaal als de zon schijnt. En dat zijn toch de mooiste momenten. De nog niet platgetreden verse sneeuw heeft een betoverende sfeer en juist deze maagdelijkheid probeer ik vast te leggen.
Ook al is het snijdend koud, ik ga dik ingepakt met mijn statief en camera naar buiten. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik wel wat moet overwinnen om daadwerkelijk, vaak op een vroeg tijdstip wanneer het bed nog zo heerlijk warm is, de vrieskou in te gaan. Maar eenmaal buiten is het zo inspirerend dat ik snel warm ben.
Het is het handigst om eerst mooie overzichten te maken van de tuin, zodat de sneeuw onberoerd blijft. Voetstappen in de sneeuw of op berijpt gras kunnen storen op de foto, maar ze geven ook lelijke bruine plekken in het gazon als de dooi eenmaal ingetreden is. Pas daarna loop ik door de hele tuin om details vast te leggen. Sterke lijnen komen met een laag sneeuw het mooist uit. Lijnen en sterke vormen – muren, hagen, struiken en bomen, ornamenten, hekken en gebouwen – geven body en structuur aan een opname, helemaal als die sterke vormen contrasteren met de organische silhouetten.
Met een blauwe lucht en de zon schuin voor de lens worden de foto`s nog meer sprankelend. Opnamen die gemaakt worden met de zon in de rug, zoals de meeste mensen hebben geleerd, zijn vlak en saai omdat alles op dezelfde manier belicht wordt. Sneeuw reflecteert behoorlijk, dus je camera geeft meestal te hoge waarden aan. Het uiteindelijke resultaat zou dan te donker uitvallen. In dit geval is het beter om één, of een halve, stop over te belichten.
Een “White Christmas” zou leuk zijn! Hoewel het dan voor mij moeilijk kiezen is tussen de witte wereld buiten en de knusse warmte binnen. We zien wel . . .
Fijne feestdagen!
Fotolocatie: De Tuinen van Ton ter Linden, Ruinen
Tagged: Gert Tabak, Ton ter Linden, Tuinen in Ruinen, Tuinieren in de lage landen, Tuinontwerp
