Ik geniet altijd van de knusse maand december! Toch is het ook heerlijk als alle feestelijkheden achter de rug zijn en het gewone leven zijn gang weer kan gaan. Het huis ziet er wel even kaal uit zonder alle versierselen, dus graaf ik wat sneeuwklokjes uit de boomgaard en maak een compositie, met allerlei vindsels uit de tuin, op een platte schaal.
Met het sparrengroen van de kerstboom dekken we de kwetsbare planten in de tuin af, want wie weet wat er nog gaat komen. Langzamerhand begint het er buiten toch wat rommelig uit te zien. Sommige plekken zijn behoorlijk nat en als er geen rijp of sneeuw is, lijkt alles dan toch wat triest. Maar er zijn altijd kleine dingen waar ik van kan genieten: de winterjasmijn die de gevel van ons huis met gele bloemetjes versiert; de Helleborus die de eerste bloemen al lang heeft geopend; de sneeuwklokjes; de toverhazelaar met z`n sierlijke gekringelde bloempjes; en de eerste gele puntjes in de knoppen van de winteraconieten langs de beukenhaag.
Wat ik zeker in de winter niet zou kunnen missen zijn de beelden in de tuin. Als ik spruitjes ga halen in de groentetuin word ik altijd begroet door deze bronzen haan, gemaakt door Ad Haring (www.adharing.nl). Vanzelfsprekend zit dit beest op de paal alsof het hek er speciaal voor hem is neergezet. Voor ons is het de kunst om een object zo te plaatsen dat het een eenheid is met de omgeving. Dat geeft een bepaalde rust, een harmonie waarin de strakke lijnen van de architectuur, de beplanting, de tuinmeubels en ook de ornamenten en beelden elkaar aanvullen of versterken. We zoeken bewust niet naar een confrontatie van beeld en tuin want dat roept een bepaalde spanning op die zou afleiden van de essentie in onze natuurlijke tuin. Een abstract kunstwerk van glimmend staal en glas zie ik dan ook niet in onze tuin staan. We hebben het wel geprobeerd, maar als ik dan in de buurt kwam was er altijd een soort schok; ik kon niet ‘om het beeld’ heen. Het eiste meteen al mijn aandacht op, met het gevolg dat de rest ondergeschikt leek. Soms is dat juist ook de bedoeling van de maker, en dat kan ik dan zeker waarderen. Ik heb prachtige opnamen gemaakt van dit soort objecten in meer formele of strakke moderne tuinen. Als zo`n object de ruimte krijgt creëert het als het ware een eigen sfeer om zich heen. Iets waar je steeds weer geboeid naar kunt kijken. Het is dus maar net waar je het accent legt: moet het beeld één zijn met de omgeving, of mag het object een spannend contrast geven.
Bovenal is en blijft het beleven van een kunstwerk een persoonlijke kwestie en heeft het in eerste instantie te maken met je eigen gevoel.
Zo heb ik een tijd gehad dat ik ontroerd raakte van jonge vaders met hun zoontjes. Ik maakte een beeld van een man met een jongetje op zijn schouders, dat helemaal aan die gevoelens appelleerde. Toen maakte het opeens minder uit of het contrasteerde in de omgeving of niet, want het gevoel dat ik bij dat beeld had, was veel belangrijker.
Nu weer even terug naar de haan van de foto; prachtig is te zien hoe hij, op een spontane manier, is opgebouwd uit stukjes was. Door deze manier van fotograferen komt dat nog eens extra goed over omdat er een mooi spel ontstaat tussen licht en donker. Het ochtendlicht schijnt schuin van achteren op het beeldje, waardoor een levendige foto ontstaat. Omdat het hier gaat om het vastleggen van een beeld is het niet noodzakelijk dat de achtergrond ook scherp is. Een scherp afgetekend object tegen een vagere achtergrond komt maximaal tot zijn recht, dus gebruikte ik een snelle belichtingtijd.
Hoe je ook over kunstobjecten in de tuin denkt, er is vast iets te vinden dat je kan boeien. En zet het dan zo neer dat je er, vanuit de favoriete stoel binnenshuis, van kunt genieten. Vooral in deze eerste koude maanden van het jaar . . .
Tagged: Garden Design, Gardens, Gert Tabak, Gert Tabak Visual Art, Landscaping, Netherlands, Tuin-architectuur, Tuinarchitectuur, Tuinieren, Tuinieren in de lage landen, Tuinontwerp
