Deze opname van de blauwe klokjes heb ik ook eens in maart gemaakt toen er een hoedje van sneeuw op lag. Vertederend, misschien zelfs mooier, maar ik wil eigenlijk nu geen sneeuw meer zien; voorjaar moet het worden. We zijn er aan toe!
Dit bolgewasje Scilla siberica, oftewel de sterhyacint staat bij ons in het gazon. De prachtige blauwtjes worden daar omringd door Crocus ‘Blue Pearl’, Anemone blanda ‘Blue Shades’ en Scilla mischtschenkoana (gelukkig hoef ik dit woord niet uit te spreken en kan ik het lekker langzaam opschrijven). Het is het eerste dat je ziet als je de tuin binnen komt. Wat een spetterend welkom, al deze blauwen. De afgelopen jaren gingen we meestal eind februari op vakantie. Als we dan in de tweede week van maart terugkwamen verheugde ik me al voordat we de tuin binnen reden op deze symfonie in blauw.
Veel mensen voelen zich aangetrokken door blauwe tinten. Ik dus ook. Vandaar dat ik heel vaak op m`n buik in het kille gras lig om ze van dichtbij fotografisch vast te leggen. Deze opname maakte ik met een spiegelreflex camera met een macro lens, waarbij een zak zout dient als statief. Op deze manier kan ik een langere sluitertijd gebruiken, dan bij opnamen uit de hand, waardoor er meer scherpte op de foto te zien is. Heel handig zo`n kilo zout – suiker mag ook – in een grote plastiek zak, waarin je het fototoestel in de juiste stand kunt drukken. Het idee komt nog van fotograaf Anton Schlepers, de partner van Henk Gerritsen van de Prionatuinen in Schuinesloot. Beide mannen leven helaas niet meer, maar Henk schreef er destijds over in het boek “Spelen met de natuur”. Ik ben Anton nog altijd dankbaar voor deze tip.
Het valt overigens niet mee om het blauw in een realistische tint op de foto te krijgen. Vaak zit er toch een zweempje lila of paars in het blauw van de bloem dat in de opname extra geaccentueerd wordt. Vroeger heb ik heel wat geëxperimenteerd met allerlei filmpjes, sluitertijden, en verschillende tijdstippen van opname maar het blauw wordt zelden zo mooi als het origineel. Ik moet zeggen dat het digitaal fotograferen wat dat betreft toch exacter is, en bovendien kan ik met een bewerkingsprogramma op de pc de kleur een beetje bijstellen.
Ik verbaas me altijd weer over de vele effecten gedurende de dag door het veranderen van het licht. Vaak is dat zo subtiel dat ik het met het blote oog niet kan zien, maar de camera registreert het toch. Om het blauw goed vast te leggen moet het licht in ieder geval niet te warm zijn, dus is het beter om `s morgens vroeg of ‘s avonds geen opnamen te maken. Hoewel ik eigenlijk het liefst m`n foto’s schiet bij het krieken van de dag. De sfeer is dan vaak adembenemend; de planten zijn fris, de bloemen bedauwd en de schaduwen lang en zacht. Daar hou ik van. En ook van het gevoel even alleen met de natuur te zijn, even denken dat ik de enige ben die dit ziet. En dan steeds meer vogels horen en de nevels te zien oplossen . . .
Waar ik ook van geniet zijn de honingbijen en hommels die in deze maand al druk in de weer zijn om de eerste nectar op te halen. Dit kan alleen maar als de zon schijnt want dan zijn de bloemen natuurlijk pas goed open. Vooral de krokus is een graadmeter, want die reageert het sterkst op een sprankje zonlicht. Omdat ik altijd fotografeer als die zon schijnt, kan ik de insecten af en aan zien vliegen, languit liggend op de grond. Wat maken die kleine beestjes dan eigenlijk toch nog veel geluid! Bijen zijn wat beschaafder, maar hommels buitelen gepassioneerd en ongegeneerd om de stampers en meeldraden heen, zodat ze onder het gele stuifmeel komen te zitten. Zodra de zon weg is zijn zij ook verdwenen, want het kan nog erg kil zijn in deze maand.
Het is een race tegen de klok om op een veilige beschutte plek te zijn, voordat het echt te koud wordt. Ik begin ook al snel te rillen door het klamme gras en de kille aarde. Trouwens, die aarde moet voor de Scilla wel kalkhoudend zijn, niet te humusrijk en niet te droog. In de goede omstandigheden vermeerderen ze zich snel. Ook al omdat deze bolletjes niet echt duur zijn, zou ik het zeker eens proberen als ik jou was!
Tagged: Garden Design, Gert Tabak, Gert Tabak Visual Art, Landscape Design, Landscaping, Ton ter Linden, Tuinfotografie, Tuinieren in de lage landen, tuinplanten
