Het Jac. P. Thijssepark in Amstelveen is anders dan vrijwel elk ander park in ons land. Het park wordt bezocht door deskundigen uit binnen en buitenland en is een blijvende bron van inspiratie voor een nieuwe generatie tuinontwerpers.
Het grote verschil in tegenstelling tot veel andere parken in ons land zit hem in het gebruik van een inheemse beplanting. Bij de meeste parken bestaat de beplanting uit een meer conventionele beplanting van cultivars en exoten, na de aanleg verandert er weinig en is het onderhoud/beheer er op gericht de bestaande situatie te handhaven. In het Jac. P. Thijssepark is de inheemse beplanting onderdeel van een dynamisch proces van voortdurende verandering. Het weldoordachte oorspronkelijke ontwerp van het park is uiteindelijk niet meer dan het begin van een proces waarin ontwerp, ecologie en menselijk ingrijpen onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.
Hoewel de Braak eind jaren 30 het eerste heempark van Amstelveen was, staat haar ontstaan niet los van andere tuinontwikkelingen in Europa.
In Engeland was er door de ideeën van William Robinson vanaf 1870 al een tuinbeweging op gang gekomen. Er werd toen een begin gemaakt met een wildere aanplant van inheemse soorten. Ook Zweden en Duitsland waren met vergelijkbare veranderingen in de tuincultuur bezig. Hierbij werd een mengeling van cultuur- en natuurplanten gebruikt. Begin 20e eeuw liet de Duitser Willy Lange de inheemse flora prefereren boven cultuurgewassen. In Nederland werd dit overgenomen door diverse schrijvers en tuinmensen. Dit leidde onder andere tot het Thijsse’s Hof in Bloemendaal (1925).
Chris Broerse was een groot liefhebber van de Nederlandse flora. Als Chef en Directeur van de plantsoenendienst van Amstelveen wilde hij samen met Koos Landwehr de oude veenplas de Braak tot park ontwikkelen. De ondergrond was (en is) pure veen, arm en zuur. Onder invloed van de plantensociologische studies van prof. dr. V. Westhof probeerde hij een aantal landschapjes te creëren die zich op het veen zouden thuis voelen. Hij gebruikte hiervoor uitsluitend planten uit de Nederlandse flora. Omdat er nog geen Nederlandse naam voor dit soort parken bestond, bedacht hij de term ‘heempark’. Enige jaren later zou hij de opgedane ervaring gebruiken om het Dr. Jac. P.Thijssepark te ontwerpen.(bron; thijssepark.nl)
Broerse ging echter verder met zijn naturalistische aanpak dan alleen het Thijssepark, in heel Amstelveen bestaat het openbaar groen uit voornamelijk inheemse beplanting. Ook op de locatie’s waar bedrijven zich vestigde ontstonden prachtige parken waarin het stukken prettiger werken zou worden wat grote ondernemingen moest aantrekken zich hier te gaan huisvesten. Een mooi voorbeeld van een groene werkplek is het hoofdkantoor van de K.L.M.
