September in beeld
Een heerlijke maand: september. Nog volop genieten van de zon op de vlonder boven het water en lang buiten natafelen onder het genot van een glaasje wijn of een kopje espresso. En kijken naar de overdadige borders waarin sommige planten nog rijk bloeien met daar al tussen door de tekenen van vergankelijkheid, zoals zaden en geel wordende grassen. De perfecte mengeling voor mij; het geeft meer diepte aan het geheel.
Bovendien ben ik gek op zaden en vruchten, niet alleen om te eten maar zeker ook om naar te kijken. Veel zaaddozen zijn zeer de moeite waard als je ze onder de loep neemt. Echte kunstwerken in het klein – kaardenbollen, distels, judaspenning, juffertje-in-het-groen, papavers en zelfs de purperrode sterretjes van de uitgebloeide Thalictrum rochebrunianum – vind ik een feest om te fotograferen. Voor mij is het zò waardevol dat ik me haast niet kan voorstellen dat er mensen zijn die dit niet kunnen waarderen. Misschien komt het ook omdat ik een detaillist ben en juist erg focus op kleine dingetjes.
Hoewel de charme van de diverse soorten kalebassen en pompoenen me ook erg kan bekoren. Pompoenen kunnen me zelfs niet groot genoeg zijn. Dat heeft ook te maken met het kunnen eten uit je eigen tuin. Voor mij heeft dat altijd iets bijzonders gehad.
Schoonheid is één ding – en belangrijk! – maar oogsten voor het nut, in welke vorm dan ook, geeft veel extra genoegen. Wij houden ervan om te koken met kruiden en bloemen en gaan uit ons dak van zelfgeoogste aardappels en groenten. We genieten van de zelfgemaakte gelei, sappen en jams. Vandaar dat dit voor mij de foto van de maand is – een heerlijke oogst uit eigen tuin – en leuk om te maken.
Op het terras voor de tuindeuren staat een krakkemikkige houten eettafel die we kregen om daar onze arrangementen op te maken. De meeste dingen komen goed tot hun recht op zo`n verveloos geval. Het resultaat is ook wat meer nonchalant, niet zo opgeprikt en onecht. Bovendien sluit de sfeer ook beter aan bij de boerderij waarin wij wonen, want zo`n stilleven mag niet uit de toon vallen. Ik heb al eens verteld dat ik niet zo sterk ben in kleur, maar het verbaast mijzelf en anderen dat ik toch dit soort boeketten kan samenstellen. In dit geval was het uitgangspunt een aantal geknakte stelen van de flox. Met die bloemen in m’n handen ben ik de tuin doorgelopen en heb ik de rest erbij gezocht.
Afwisseling in vorm is voor mij altijd essentieel omdat dat de ruiker veel spannender maakt. Tenminste als het een gemengd boeket is als dit. Het geeft me helemaal een rijk gevoel dat ik er ook nog groenten en fruit uit de tuin aan toe kan voegen. Al met al een schikking die weken achtereen mooi blijft en eigenlijk alleen maar mooier wordt als er meer insecten en vlinders op af komen. De nectar van de bloemen trekt al veel beestjes aan en als het fruit zachter wordt en wat gaat rotten komen ook de vlinders daar graag op af. Er is nog een reden waarom het voor mij fijn is dat het zo lang blijft staan, want ik kan dan plaatjes schieten op elk geschikt moment. Bijvoorbeeld als de zon opkomt en alles nat van de dauw is of als het avondlicht er dramatisch doorheen schijnt.
Het is erg boeiend, of misschien zelfs wel boeiender, om juist van een andere kant dan de voorkant een foto te maken. Het komt dan nog meer spontaan en ongedwongen over. Vaak haal ik ook mooie detailopnamen uit een boeket als dit. Bijvoorbeeld van de roos `Roseraie de l`Hay` of van de enkelbloemige zachtlila Dahlia merckii. Een combinatie eruit halen is ook leuk om te doen. Eventueel kun je de bloemen makkelijk dichter bij elkaar zetten of er nog even een andere kleur tussen kunt steken.
Mocht er dan in september een dag bij zijn die wat frisser is en we zitten voor de verandering eens binnen – dit zal trouwens niet gauw gebeuren – dan haalt dit stilleven de tuin weer wat dichterbij.
Tuinige Zaken is een maandelijkse column van tuinfotograaf en groenpublicist Gert Tabak.
Tagged: Bloemsierkunst, Bloemstuk, Floral Design, Gert Tabak, Ton ter Linden, Veldbloemen
